काभ्रे जिल्ला, उग्रचण्डी गा.वि.स.नाला इपाटोल वडा नं. ३ बस्ने पूर्णबहादुर श्रेष्ठ र राममाया श्रेष्ठको कोखबाट वि.सं.२००४ साल भाद्र १ गते जन्मनु भएका श्री कृष्णप्रसाद किसी श्रेष्ठ नाटककार तथा निर्देशक हुनुहुन्थ्यो । उहाँले दर्जनौ नाटकहरुको रचना तथा निर्देशन गरेर नालावासीहरु माझमा सफलतापूर्वक देखाइसक्नु भएको थियो ।
उहाँका ६ जना छोरीहरु कमला, कविता, बबिता, शुष्मा, सरस्वती र सावित्री तथा एक छोरा विकास छन् । शिक्षाको नाममा उहाँले कक्षा ७ सम्ममात्र अध्ययन गर्नु भए तापनि तिखो बुद्धि र बहुप्रतिभाका धनी श्री कृष्णप्रसाद किसी श्रेष्ठले नाटक मात्र होइन, गीत, कविता, प्रहशन, व्यङ्ग्य लेख, निबन्ध र भजनहरु प्नि रचना गर्नु भएको थियो । उहाँका रचनाहरु प्रकाशनको अभावमा मक्किरहेका छन् भने कतिपय रचनाहरु हराइरहेका छन् । जति मात्रामा दर्शकको मन रुवाउन सक्षम हुनुहुन्थयो– उतिकै मात्रामा पेट मिचिमिचि हँसाउन सक्नु उहाँको विशेषता थियो । उहाँ स–साना केटाकेटीहरुदेखि लिएर बुढाबुढीहरुमाझ पनि उतिकै लोकप्रिय हुनुहुन्थयो । आफ्नो संस्कृतिलाई बिर्सनु हुन्न, यी पुर्खाले दिएका सम्पति हुन् भन्ने धारणा राख्नु हुने उहाँ प्रत्येक वर्ष गाईजात्रामा कुनै न कुनै प्रहशन तथा तीखो व्यङ्ग्य लिएर दर्शकमाझमा आउनु हुन्थ्यो ।
उहाँका नाटकहरुमा दुःखी गरीबहरुको कथा र व्यथा यथार्थरुपमा प्रस्तुत भएको पाइन्छ । नाटक गाउँले जनजीवनमा घटेको सत्य घटनाहरुलाई बढी रोचक र सशक्त रुपमा प्रस्तुत गर्न सक्ने क्षमता उहाँमा थियो । उहाँ रचना गर्न जति सिपालु हुनुहुन्थ्यो, त्यतिकै मात्रामा नाटक निर्देशन, नृत्य, संगीतमा पनि दक्ष हुनुहुन्थ्यो । मृदुभाषी, मिलनसार, परिश्रमी, शोषकदेखि डराउनु हुन्न, अन्यायमा निर्भिक भएर बोल्नुपर्छ भन्ने भावना राख्नु हुने श्री कृष्णप्रसाद किसी श्रेष्ठ हामीबाट सदाको लागि वि.सं. २०५१ साल फागुन २९ गते बिदा लिई सक्नु भएको छ ।
उहाँले रचना तथा निर्देशन गर्नु भएका केही नाटकहरु निम्न प्रकारका छन् ः
क.
“नमूना” नाटक – वि.सं. २०२७ साल
ख.
“सत्य हरिश्चन्द्र” नाटक – वि.सं. २०२८ साल
ग.
“अमर प्रेम” नाटक – वि.सं. २०३१ साल
घ.
“काँडाको झ्याङ्ग” नाटक – वि.सं. २०३२ साल
ङ.
“फाटेको टोपी” नाटक – वि.सं. २०३३ साल
च.
“झरेको आँसु चुहेको पसिना” नाटक – वि.सं. २०३८ साल
छ.
“एक हाँस्छ अनेक रुन्छ” नाटक – वि.सं. २०४३ साल
ज.
“महामाया भगवती” नाटक – वि.सं. २०४४ साल
झ.
“खोजतलास, खतम खलास्” नाटक – वि.सं. २०४५ साल
स्मरणीय रहोस्, उहाँका नाटकहरु “काँडाको झ्याङ्ग, फाटेको टोपी, झरेको आँसु चुहेको पसिना, एक हाँस्छ अनेक रुन्छ आदि नाटकहरुलाई विभिन्न ठाउँमा प्रर्दशनका लागि अनुरोध आएका थिए । तर महिला कलाकारको अभाव र पञ्चायती कालरात्रीको कारणले उहाँले देखाउन सक्नु भएन । जेहोस्, उहाँका रचनाहरुलाई सधैंभरि र सबैकालागि जीवन्तता दिन तिनको प्रकाशन गर्नुपर्ने देखिन्छ ।
(साभार ः रत्नप्रसाद अनामणि श्रेष्ठ, जनमत साहित्यिक मासिक, वर्ष १२, अंक १२, साहित्यिक अंक ४९)
